اگر مریضی یا فقیری این دعا را بخوان

بسم الله الرحمن الرحیم

امام علیه السّلام مى‏فرماید: مردى از انصار از نظر پیامبر پنهان شد (مدتی حضور نداشت)و چون باز آمد حضرت صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم به او فرمود: چه چیز تو را از ما پنهان داشت؟

او در پاسخ عرض کرد: یا رسول اللَّه! فقر و کثرت بیمارى.

حضرت صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم به او فرمود: مگر به تو سخنى را بیاموزم که اگر آن را بگویى فقر و بیمارى از تو کناره گیرد؟ عرض کرد: آرى یا رسول اللَّه.

پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمود: هر گاه صبح و شام کردى بگو: «لا حول و لا قوة الا باللَّه العلى العظیم، توکّلت على الحىّ الّذى لا یموت و الحمد لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبِیراً».

آن مرد مى‏گوید: بخدا سوگند این دعا را سه روز نخواندم مگر آنکه تهیدستى و بیمارى از من دور شد.

(بهشت کافى/ترجمه روضه کافى/ 128)

اگر مریضی یا فقیری این دعا را بخوان

بسم الله الرحمن الرحیم

امام علیه السّلام مى‏فرماید: مردى از انصار از نظر پیامبر پنهان شد (مدتی حضور نداشت)و چون باز آمد حضرت صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم به او فرمود: چه چیز تو را از ما پنهان داشت؟

او در پاسخ عرض کرد: یا رسول اللَّه! فقر و کثرت بیمارى.

حضرت صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم به او فرمود: مگر به تو سخنى را بیاموزم که اگر آن را بگویى فقر و بیمارى از تو کناره گیرد؟ عرض کرد: آرى یا رسول اللَّه.

پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمود: هر گاه صبح و شام کردى بگو: «لا حول و لا قوة الا باللَّه العلى العظیم، توکّلت على الحىّ الّذى لا یموت و الحمد لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبِیراً».

آن مرد مى‏گوید: بخدا سوگند این دعا را سه روز نخواندم مگر آنکه تهیدستى و بیمارى از من دور شد.

(بهشت کافى/ترجمه روضه کافى/ 128)

آیا همه مصیبت های ما بخاطر گناهان ماست؟

بسم الله الرحمن الرحیم

پرسش: قرآن می فرماید که هر مصیبتی و بدی که به ما می رسد از خود ماست.( وَمَا أَصَابَکُم مِّن مُّصِیبَةٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ وَیَعْفُو عَن کَثِیرٍ{شوری:30}) آیا واقعا همه مصائب به خاطر کارهای ماست؟ آیا ناقص الخلقه به دنیا آمدن، یا دچار بلایای طبیعی شدن یا از دست دادن عزیزان نیز از خود ماست؟

پاسخ: فهم معارف از متون دینی یک کار کاملا تخصصی و طبق اصول وقواعد خاصی است که به وسیله ائمه اطهار علیهم السلام بیان شده است.در فهم معارف نمی توان به یک حدیث ویا یک آیه به تنهایی استناد کرد و نتیجه گرفت بلکه مجموع آیات و روایات و برهان های قاطع عقلی را باید در نظر گرفت. چه بسیارهستند آیات و احادیثی که ظاهرا عام و مطلق هستند ولی با مراجعه به مجموع آیات و روایات عمومیت و مطلق بودن آنها از بین می رود.یعنی سایر آیات و روایات آنها را مخصوص مورادی می کنند ویا قید هایی به آنها می زنند وجایگاهشان را روشن می نمایند.
طبق  ظاهر برخی آیات همه مصیبت ها حاصل گناه هستند از طرفی بر اساس آیات و روایت به صورت قطعی ثابت می شود که پیامبر ص معصوم هستند ودر عین حال می بینیم که ایشان دچار بلاها ومصیبت های بزرگی شده اند. پس کاملا روشن است که هر مصیبتی نمی تواند به خاطر گناه باشد. پس باید سایر دلایل عقلی ونقلی را هم درنظر بگیریم تا این آیه جایگاه خود را در معارف دینی به درستی پیدا کند.
تفسیر مجمع البیان از این آیه:
"...از دیدگاه محققان گرچه آیه شریفه به صورت عام آمده است امّا با توجه به دیگر آیات و روایات نمى‏توان از آن چنین برداشت کرد که هر گرفتارى و مصیبتى بر اثر گناه است، چرا که گرفتارى بسیارى همانند کودکان و یا افرادى که مسئول شناخته نمى ‏شوند، و یا رنج و مصیبت توحیدگرایان راستین و دوستان خاصّ خدا، و نیز گرفتارى‏هاى پیامبران و امامان برگزیده و معصوم، و یا رنج ها و گرفتارى‏هایى که گاه براى آزمون انسان‏هاست ... همه و همه چیزهایى است که از آن مفهوم عام استثنا مى‏ گردند.
...با این بیان نمى‏توان گفت هر گرفتارى و رنجى کیفر گناه است، چرا که گرفتارى‏هاى سخت، فلسفه‏هاى گوناگونى دارند که از آن جمله عبارتند از:
1)  شکوفایى استعدادها و توانمند یهاى درونى و برونى انسان،
2)  هشدار نسبت به آینده او،
3) اصل آزمون در زندگى انسان،
4)  بیدارى از خواب غفلت و غرور و هشیارى از انواع مستى‏ها،
5)  کیفر گناهان،
6)  و بخش مهمى نیز ثمره ندانم ‏کاری ها و سهل ‏انگاری هاى انسان در زندگى است.
از امیرمؤمنان(ع) آورده‏اند که در این مورد فرمود:
انّ البلاء للظالم ادب، و للمؤمن امتحان، و لِلأَنبیاءِ درجة، و لِلأَولیاء کرامة.
بلاها و گرفتاریها براى بیدادگران مایه ادب‏آموزى و براى توحیدگرایان شایسته وسیله آزمون و براى پیامبران باعث ترفیع درجه و براى دوستان خاصّ خدا مایه کرامت و اوج گرفتن به مقام والاتر است."(تفسیر مجمع البیان)

پس نتیجه میگیریم که همه مصائب به خاطر گناهان نیست والبته درباره مصائب و بلاها یی  که بخاطر گناه رخ می دهد باید توجه داشت که گناهان خود دو دسته هستدند یکی گناهان فردی و یکی گناهان جمعی و اجتماعی. گاه مصائب ، جنبه اجتماعی دارد، و محصول گناهان جمعى است ، همانگونه که در آیه 41 سوره روم مى خوانیم : ظهر الفساد فى البر و البحر بما کسبت ایدى الناس لیذیقهم بعض الذى عملوا لعلهم یرجعون: ( فساد در خشکى و دریا به خاطر اعمال مردم آشکار شد، تا نتیجه بعضى از اعمالى را که انجام داده اند به آنها بچشاند شاید باز گردند)

منبع:http://shia-patogh.blogfa.com/

آیا همه مصیبت های ما بخاطر گناهان ماست؟

بسم الله الرحمن الرحیم

پرسش: قرآن می فرماید که هر مصیبتی و بدی که به ما می رسد از خود ماست.( وَمَا أَصَابَکُم مِّن مُّصِیبَةٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ وَیَعْفُو عَن کَثِیرٍ{شوری:30}) آیا واقعا همه مصائب به خاطر کارهای ماست؟ آیا ناقص الخلقه به دنیا آمدن، یا دچار بلایای طبیعی شدن یا از دست دادن عزیزان نیز از خود ماست؟

پاسخ: فهم معارف از متون دینی یک کار کاملا تخصصی و طبق اصول وقواعد خاصی است که به وسیله ائمه اطهار علیهم السلام بیان شده است.در فهم معارف نمی توان به یک حدیث ویا یک آیه به تنهایی استناد کرد و نتیجه گرفت بلکه مجموع آیات و روایات و برهان های قاطع عقلی را باید در نظر گرفت. چه بسیارهستند آیات و احادیثی که ظاهرا عام و مطلق هستند ولی با مراجعه به مجموع آیات و روایات عمومیت و مطلق بودن آنها از بین می رود.یعنی سایر آیات و روایات آنها را مخصوص مورادی می کنند ویا قید هایی به آنها می زنند وجایگاهشان را روشن می نمایند.
طبق  ظاهر برخی آیات همه مصیبت ها حاصل گناه هستند از طرفی بر اساس آیات و روایت به صورت قطعی ثابت می شود که پیامبر ص معصوم هستند ودر عین حال می بینیم که ایشان دچار بلاها ومصیبت های بزرگی شده اند. پس کاملا روشن است که هر مصیبتی نمی تواند به خاطر گناه باشد. پس باید سایر دلایل عقلی ونقلی را هم درنظر بگیریم تا این آیه جایگاه خود را در معارف دینی به درستی پیدا کند.
تفسیر مجمع البیان از این آیه:
"...از دیدگاه محققان گرچه آیه شریفه به صورت عام آمده است امّا با توجه به دیگر آیات و روایات نمى‏توان از آن چنین برداشت کرد که هر گرفتارى و مصیبتى بر اثر گناه است، چرا که گرفتارى بسیارى همانند کودکان و یا افرادى که مسئول شناخته نمى ‏شوند، و یا رنج و مصیبت توحیدگرایان راستین و دوستان خاصّ خدا، و نیز گرفتارى‏هاى پیامبران و امامان برگزیده و معصوم، و یا رنج ها و گرفتارى‏هایى که گاه براى آزمون انسان‏هاست ... همه و همه چیزهایى است که از آن مفهوم عام استثنا مى‏ گردند.
...با این بیان نمى‏توان گفت هر گرفتارى و رنجى کیفر گناه است، چرا که گرفتارى‏هاى سخت، فلسفه‏هاى گوناگونى دارند که از آن جمله عبارتند از:
1)  شکوفایى استعدادها و توانمند یهاى درونى و برونى انسان،
2)  هشدار نسبت به آینده او،
3) اصل آزمون در زندگى انسان،
4)  بیدارى از خواب غفلت و غرور و هشیارى از انواع مستى‏ها،
5)  کیفر گناهان،
6)  و بخش مهمى نیز ثمره ندانم ‏کاری ها و سهل ‏انگاری هاى انسان در زندگى است.
از امیرمؤمنان(ع) آورده‏اند که در این مورد فرمود:
انّ البلاء للظالم ادب، و للمؤمن امتحان، و لِلأَنبیاءِ درجة، و لِلأَولیاء کرامة.
بلاها و گرفتاریها براى بیدادگران مایه ادب‏آموزى و براى توحیدگرایان شایسته وسیله آزمون و براى پیامبران باعث ترفیع درجه و براى دوستان خاصّ خدا مایه کرامت و اوج گرفتن به مقام والاتر است."(تفسیر مجمع البیان)

پس نتیجه میگیریم که همه مصائب به خاطر گناهان نیست والبته درباره مصائب و بلاها یی  که بخاطر گناه رخ می دهد باید توجه داشت که گناهان خود دو دسته هستدند یکی گناهان فردی و یکی گناهان جمعی و اجتماعی. گاه مصائب ، جنبه اجتماعی دارد، و محصول گناهان جمعى است ، همانگونه که در آیه 41 سوره روم مى خوانیم : ظهر الفساد فى البر و البحر بما کسبت ایدى الناس لیذیقهم بعض الذى عملوا لعلهم یرجعون: ( فساد در خشکى و دریا به خاطر اعمال مردم آشکار شد، تا نتیجه بعضى از اعمالى را که انجام داده اند به آنها بچشاند شاید باز گردند)

منبع:http://shia-patogh.blogfa.com/

توضیحی در مورد پیامکی که ممکن است تا چند روز آینده دریافت کنید

بسم الله الرحمن الرحیم

چند سالی است اواخر ماه صفر که می شود متدینین و مذهبی ها برای هم پیامکی می فرستد که محتوای پیامک حدیثی از پیامبر(ص) است که هر کسی مرا بخروج ماه صفر بشارت دهد من او را به بهشت بشارت می دهم.

ما در این پست ضمن بیان متن کامل حدیث؛ می خواهیم منظور صحیح حدیث را که برگرفته از یک حدیث است بیان کنیم تا معلوم شود که ما منظور حدیث را اشتباهی متوجه شده ایم:

متن عربی حدیث این است: «فَمَنْ بَشَّرَنِی بِخُرُوجِ آذَارَ فَلَهُ الْجَنَّة»

اما این بخشی از حدیث است. پس جا دارد که متن کامل حدیث را ببینیم. متن کامل حدیث در دو کتاب شیخ صدوق(ره) یعنی معانی الأخبار ص205 و علل الشرایع ج1 ص175 آمده است.

متن کامل حدیث بدین شریح است:

    «عَنْ سَعِیدِ بْنِ جُبَیْرٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: کَانَ النَّبِیُّ ص ذَاتَ یَوْمٍ فِی مَسْجِدِ قُبَا وَ عِنْدَهُ نَفَرٌ مِنْ أَصْحَابِهِ فَقَالَ أَوَّلُ مَنْ یَدْخُلُ عَلَیْکُمُ السَّاعَةَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَلَمَّا سَمِعُوا ذَلِکَ قَامَ نَفَرٌ مِنْهُمْ فَخَرَجُوا وَ کُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ یُحِبُّ أَنْ یَعُودَ لِیَکُونَ أَوَّلَ دَاخِلٍ فَیَسْتَوْجِبَ الْجَنَّةَ فَعَلِمَ النَّبِیُّ ص ذَلِکَ مِنْهُمْ فَقَالَ لِمَنْ بَقِیَ عِنْدَهُ مِنْ أَصْحَابِهِ إِنَّهُ سَیَدْخُلُ عَلَیْکُمْ جَمَاعَةٌ یَسْتَبِقُونَ فَمَنْ بَشَّرَنِی بِخُرُوجِ آذَارَ فَلَهُ الْجَنَّةُ فَعَادَ الْقَوْمُ وَ دَخَلُوا وَ مَعَهُمْ أَبُو ذَرٍّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ فَقَالَ لَهُمْ فِی أَیِّ شَهْرٍ نَحْنُ مِنَ الشُّهُورِ الرُّومِیَّةِ فَقَالَ أَبُو ذَرٍّ قَدْ خَرَجَ آذَارُ یَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ ص قَدْ عَلِمْتُ ذَلِکَ یَا أَبَا ذَرٍّ وَ لَکِنِّی أَحْبَبْتُ أَنْ یَعْلَمَ قُومِی أَنَّکَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ کَیْفَ لَا یَکُونُ ذَلِکَ وَ أَنْتَ الْمَطْرُودُ عَنْ حَرَمِی بَعْدِی لِمَحَبَّتِکَ لِأَهْلِ بَیْتِی فَتَعِیشُ وَحْدَکَ وَ تَمُوتُ وَحْدَکَ وَ یَسْعَدُ بِکَ قَوْمٌ یَتَوَلَّوْنَ تَجْهِیزَکَ وَ دَفْنَکَ أُولَئِکَ رُفَقَائِی فِی الْجَنَّةِ الْخُلْدِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ. ــــــ

ابن عبّاس گوید: روزى پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله به چند تن از اصحابشان که در مسجد قبا در خدمت وى بودند فرمود: نخستین شخصى که اکنون بر شما وارد شود مردى از اهل بهشت است، چون این سخن را از آن بزرگوار شنیدند، گروهى از ایشان برخاسته و بیرون رفتند، و هر یک از آنان قصد داشت که سریعتر مراجعت نماید تا خود نخستین واردشونده باشد و در نتیجه بهشتى گردد، پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله به نیّت آنان پى‏برد، و به باقى مانده اصحابش که نزد وى بودند فرمود؛ بزودى چند تن بر شما وارد مى‏شوند که از جهت زودتر رسیدن در حال سبقت از یک دیگرند، پس هر کدام از آنان که مرا به خروج «آذر» مژده دهد اهل بهشت است. سپس آنان که بیرون رفته بودند بازگشتند و أبو ذر نیز همراهشان بود، آنگاه پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله به ایشان فرمود: ما اکنون در کدام یک از ماههاى رومى بسر مى‏بریم؟ أبو ذر گفت: یا رسول اللَّه آذر بپایان رسیده است. پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله فرمود: اى أباذرّ آن را مى‏دانستم و لیکن دوست داشتم قوم من بفهمند که تو مردى از اهل بهشت مى‏باشى، و چگونه چنان نباشد، حال آنکه پس از من بدلیل علاقه‏ات به اهل بیتم تو را از حرم من دور گردانند، و تنها زندگى خواهى نمود، و تنها خواهى مرد، و قومى که عهده دار مراسم کفن و دفنت بشوند بسبب تو سعادتمند گردند و در بهشت جاودانى که به پرهیزگاران نوید داده شده همراه من خواهند بود.»(معانی الأخبار ص205، علل الشرایع ج1 ص175)

پس همانطور که ملاحظه می کنید پیامبر(ص) در قالب این جمله خواستند به اصحاب بفرمایند که جناب ابوذر(ع) از اهل بهشت است. پس به اصطلاح علم حدیث؛ در این حدیث مورد مخصص است یا به عبارت دیگر این حدیث قضیة فی الواقعة است یا به عبارت دیگر از این حدیث نمی تواند الغای خصوصیت کرد. یعنی حدیث موردی است و قابلیت تعمیم ندارد. و نمی تواند الان مورد استناد قرار گیرد.

علاوه بر این بفرض هم که اینگونه نبود؛ پیامبر(ص) فرمودند بخروج آذار. آذار از ماههای رومی است و ماههای رومی نیز به لحاظ تعداد روزهای سال مانند سالهای شمسی و میلادی 365 روزه است. پس در هر سال هر ماه رومی با یکی از ماههای قمری مطابق می شود و اینگونه نیست که همیشه آذار با صفر مطابق باشد. در واقع ماه آذار از حدود یک هفته مانده به اول فروردین شروع می شود و تا یک هفته مانده به اردیبهشت ادامه دارد.

با این مطلب هم خودمان آگاه شدیم؛ هم اینکه اگر امسال کسی این پیامک را بریمان فرستاد می توانیم او را نیز آگاه کنیم.

برگرفته از  http://borhan.blog.ir

توضیحی در مورد پیامکی که ممکن است تا چند روز آینده دریافت کنید

بسم الله الرحمن الرحیم

چند سالی است اواخر ماه صفر که می شود متدینین و مذهبی ها برای هم پیامکی می فرستد که محتوای پیامک حدیثی از پیامبر(ص) است که هر کسی مرا بخروج ماه صفر بشارت دهد من او را به بهشت بشارت می دهم.

ما در این پست ضمن بیان متن کامل حدیث؛ می خواهیم منظور صحیح حدیث را که برگرفته از یک حدیث است بیان کنیم تا معلوم شود که ما منظور حدیث را اشتباهی متوجه شده ایم:

متن عربی حدیث این است: «فَمَنْ بَشَّرَنِی بِخُرُوجِ آذَارَ فَلَهُ الْجَنَّة»

اما این بخشی از حدیث است. پس جا دارد که متن کامل حدیث را ببینیم. متن کامل حدیث در دو کتاب شیخ صدوق(ره) یعنی معانی الأخبار ص205 و علل الشرایع ج1 ص175 آمده است.

متن کامل حدیث بدین شریح است:

    «عَنْ سَعِیدِ بْنِ جُبَیْرٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: کَانَ النَّبِیُّ ص ذَاتَ یَوْمٍ فِی مَسْجِدِ قُبَا وَ عِنْدَهُ نَفَرٌ مِنْ أَصْحَابِهِ فَقَالَ أَوَّلُ مَنْ یَدْخُلُ عَلَیْکُمُ السَّاعَةَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَلَمَّا سَمِعُوا ذَلِکَ قَامَ نَفَرٌ مِنْهُمْ فَخَرَجُوا وَ کُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ یُحِبُّ أَنْ یَعُودَ لِیَکُونَ أَوَّلَ دَاخِلٍ فَیَسْتَوْجِبَ الْجَنَّةَ فَعَلِمَ النَّبِیُّ ص ذَلِکَ مِنْهُمْ فَقَالَ لِمَنْ بَقِیَ عِنْدَهُ مِنْ أَصْحَابِهِ إِنَّهُ سَیَدْخُلُ عَلَیْکُمْ جَمَاعَةٌ یَسْتَبِقُونَ فَمَنْ بَشَّرَنِی بِخُرُوجِ آذَارَ فَلَهُ الْجَنَّةُ فَعَادَ الْقَوْمُ وَ دَخَلُوا وَ مَعَهُمْ أَبُو ذَرٍّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ فَقَالَ لَهُمْ فِی أَیِّ شَهْرٍ نَحْنُ مِنَ الشُّهُورِ الرُّومِیَّةِ فَقَالَ أَبُو ذَرٍّ قَدْ خَرَجَ آذَارُ یَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ ص قَدْ عَلِمْتُ ذَلِکَ یَا أَبَا ذَرٍّ وَ لَکِنِّی أَحْبَبْتُ أَنْ یَعْلَمَ قُومِی أَنَّکَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ کَیْفَ لَا یَکُونُ ذَلِکَ وَ أَنْتَ الْمَطْرُودُ عَنْ حَرَمِی بَعْدِی لِمَحَبَّتِکَ لِأَهْلِ بَیْتِی فَتَعِیشُ وَحْدَکَ وَ تَمُوتُ وَحْدَکَ وَ یَسْعَدُ بِکَ قَوْمٌ یَتَوَلَّوْنَ تَجْهِیزَکَ وَ دَفْنَکَ أُولَئِکَ رُفَقَائِی فِی الْجَنَّةِ الْخُلْدِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ. ــــــ

ابن عبّاس گوید: روزى پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله به چند تن از اصحابشان که در مسجد قبا در خدمت وى بودند فرمود: نخستین شخصى که اکنون بر شما وارد شود مردى از اهل بهشت است، چون این سخن را از آن بزرگوار شنیدند، گروهى از ایشان برخاسته و بیرون رفتند، و هر یک از آنان قصد داشت که سریعتر مراجعت نماید تا خود نخستین واردشونده باشد و در نتیجه بهشتى گردد، پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله به نیّت آنان پى‏برد، و به باقى مانده اصحابش که نزد وى بودند فرمود؛ بزودى چند تن بر شما وارد مى‏شوند که از جهت زودتر رسیدن در حال سبقت از یک دیگرند، پس هر کدام از آنان که مرا به خروج «آذر» مژده دهد اهل بهشت است. سپس آنان که بیرون رفته بودند بازگشتند و أبو ذر نیز همراهشان بود، آنگاه پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله به ایشان فرمود: ما اکنون در کدام یک از ماههاى رومى بسر مى‏بریم؟ أبو ذر گفت: یا رسول اللَّه آذر بپایان رسیده است. پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله فرمود: اى أباذرّ آن را مى‏دانستم و لیکن دوست داشتم قوم من بفهمند که تو مردى از اهل بهشت مى‏باشى، و چگونه چنان نباشد، حال آنکه پس از من بدلیل علاقه‏ات به اهل بیتم تو را از حرم من دور گردانند، و تنها زندگى خواهى نمود، و تنها خواهى مرد، و قومى که عهده دار مراسم کفن و دفنت بشوند بسبب تو سعادتمند گردند و در بهشت جاودانى که به پرهیزگاران نوید داده شده همراه من خواهند بود.»(معانی الأخبار ص205، علل الشرایع ج1 ص175)

پس همانطور که ملاحظه می کنید پیامبر(ص) در قالب این جمله خواستند به اصحاب بفرمایند که جناب ابوذر(ع) از اهل بهشت است. پس به اصطلاح علم حدیث؛ در این حدیث مورد مخصص است یا به عبارت دیگر این حدیث قضیة فی الواقعة است یا به عبارت دیگر از این حدیث نمی تواند الغای خصوصیت کرد. یعنی حدیث موردی است و قابلیت تعمیم ندارد. و نمی تواند الان مورد استناد قرار گیرد.

علاوه بر این بفرض هم که اینگونه نبود؛ پیامبر(ص) فرمودند بخروج آذار. آذار از ماههای رومی است و ماههای رومی نیز به لحاظ تعداد روزهای سال مانند سالهای شمسی و میلادی 365 روزه است. پس در هر سال هر ماه رومی با یکی از ماههای قمری مطابق می شود و اینگونه نیست که همیشه آذار با صفر مطابق باشد. در واقع ماه آذار از حدود یک هفته مانده به اول فروردین شروع می شود و تا یک هفته مانده به اردیبهشت ادامه دارد.

با این مطلب هم خودمان آگاه شدیم؛ هم اینکه اگر امسال کسی این پیامک را بریمان فرستاد می توانیم او را نیز آگاه کنیم.

برگرفته از  http://borhan.blog.ir

مدیریت نفس 2

بسم الله الرحمن الرحیم

هنگام  اطلاع از گناه برادر و خواهر دینی خود حالت روحی خود را چگونه تنظیم کنیم .
برای پاسخ به این سوال به حدیثی از حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم رجوع می کنیم
ایشان می فرمایند:
اَلذَّنبُ شومٌ عَلى غَیرِ فاعِلِهِ اِن عَیَّرَهُ ابتُلِىَ بِهِ وَ اِن اَغتابَهُ أَثِمَ وَ اِن رَضىَ بِهِ شارَکَهُ
گناه برای کسی هم که آن را انجام نداده شوم است: اگر گناهکار را سرزنش کند به آن مبتلا می شود . اگر غیبتش را بکند گناه کرده و اگر راضی به آن گناه باشد در گناه او شریک شده                        نهج الفصاحه، حدیث ۱۶۲۳

پس ما از سه جهت باید مواظب باشیم:

1) کار او باعث نشود سرزنشش کنیم .یعنی حالتی در من ایجاد نشود که احساس کنم من از او بالاتر و بهترم و او را لایق سرزنش خود بدانم. البته وظیفه نهی از منکر با وجود شرایطش پابرجاست ولی هنگام نهی از منکر نباید من خود را پاک تر و بهتر از آن شخص بدانم. چه بسا باوجود این گناه او هنوز محبوبتر از من نزد خدایم باشد. دقت داشته باشیم که سرزنش کردن گناهکار باعث میشود ما هم دچار آن گناه شویم واین بسیار خطرناک است.

2) مواظب باشم دچار غیبت نشوم که در این صورت چه بسا گناه این غیبت از اصل گناه او بالاتر باشد.چون ما گاهی اوقات به راحتی به خود اجازه می دهیم درباره خطای دیگران مذاکره کنیم.

3) باید از درون ازآن گناه و انجام آن کار ناراضی باشم (کمترین و پایین ترین رتبه نهی از منکر ).این حالت باعث میشود نوعی مصونیت درونی نسبت به آن گناه در من ایجاد میشود و قبح گناه نزد من شکسته نیشود..بسیار اتفاق می افتد که ما از کار و حرف نابجا و خلاف کسی راضی میشویم و شاید حتی اظهار کنیم که از فلان کار یا حرف دلم خنک شد .مواظب باشیم این حالت باعث شریک شدن در گناه می شود.

منبع

http://shia-patogh.blogfa.com/

مدیریت نفس 2

بسم الله الرحمن الرحیم

هنگام  اطلاع از گناه برادر و خواهر دینی خود حالت روحی خود را چگونه تنظیم کنیم .
برای پاسخ به این سوال به حدیثی از حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم رجوع می کنیم
ایشان می فرمایند:
اَلذَّنبُ شومٌ عَلى غَیرِ فاعِلِهِ اِن عَیَّرَهُ ابتُلِىَ بِهِ وَ اِن اَغتابَهُ أَثِمَ وَ اِن رَضىَ بِهِ شارَکَهُ
گناه برای کسی هم که آن را انجام نداده شوم است: اگر گناهکار را سرزنش کند به آن مبتلا می شود . اگر غیبتش را بکند گناه کرده و اگر راضی به آن گناه باشد در گناه او شریک شده                        نهج الفصاحه، حدیث ۱۶۲۳

پس ما از سه جهت باید مواظب باشیم:

1) کار او باعث نشود سرزنشش کنیم .یعنی حالتی در من ایجاد نشود که احساس کنم من از او بالاتر و بهترم و او را لایق سرزنش خود بدانم. البته وظیفه نهی از منکر با وجود شرایطش پابرجاست ولی هنگام نهی از منکر نباید من خود را پاک تر و بهتر از آن شخص بدانم. چه بسا باوجود این گناه او هنوز محبوبتر از من نزد خدایم باشد. دقت داشته باشیم که سرزنش کردن گناهکار باعث میشود ما هم دچار آن گناه شویم واین بسیار خطرناک است.

2) مواظب باشم دچار غیبت نشوم که در این صورت چه بسا گناه این غیبت از اصل گناه او بالاتر باشد.چون ما گاهی اوقات به راحتی به خود اجازه می دهیم درباره خطای دیگران مذاکره کنیم.

3) باید از درون ازآن گناه و انجام آن کار ناراضی باشم (کمترین و پایین ترین رتبه نهی از منکر ).این حالت باعث میشود نوعی مصونیت درونی نسبت به آن گناه در من ایجاد میشود و قبح گناه نزد من شکسته نیشود..بسیار اتفاق می افتد که ما از کار و حرف نابجا و خلاف کسی راضی میشویم و شاید حتی اظهار کنیم که از فلان کار یا حرف دلم خنک شد .مواظب باشیم این حالت باعث شریک شدن در گناه می شود.

منبع

http://shia-patogh.blogfa.com/

شب و روز عرفه

امشب و فردا اگر حال عبادت داشتید و اگر نداشتید

اگر مراسم رفتید , اگر نرفتید

اگر اشکتون جاری شد و اگر نشد

اگر دلتون شکست و اگر نشکست

اگر حال معنوی داشتید و اگر نداشتید

وخلاصه در هرصورت من و بچه های پاتوق و همه مضطرها و محتاج ها رو دعا کنید

بخصوص یه دختر بچه هشت ساله به اسم سمانه از آشناهای ما دستش قطع شده و پیوند کردن الان هنوز در کماست اون رو هم خیلی دعا کنید

برخی از اعمال شب و روز عرفه:

1.احیا و نماز و عبادت در شب عرفه

2. دعا در شب عرفه (که گفته شده است مستجاب می‌گردد) .

3.  زیارت امام حسین (ع) در شب عرفه.

4.  غسل.

5. روزه روز عرفه (اگر سبب ضعف و مانع از دعا و مناجات نشود) .

6. قرائت دعای عرفه امام حسین علیه السلام (که بهتر است بعد از نماز عصر باشد) .

7. قرائت دعای عرفه امام سجاد علیه السلام (که در صحیفه سجادیه موجود است).

8. زیارت امام حسین (ع) در روز عرفه.

9. زیارت حضرت اباالفضل العباس (س) در روز عرفه .

10. اعتراف و اقرار به گناهان.

البته لازم نیست همش رو انجام بدید، هر کدوم را که حال و حوصله دارید انجام بدید. اگر بتونیم مراسم بریم چه بهتر اگرنتونستیم ، حداقل چند دقیقه ای خلوت و دعا داشته باشیم. تکیه مون  امید به خدا باشه و روی کریم بودن خدا حساب کنیم.

روایت شده که حضرت امام زین‌العابدین ـ علیه‌السلام ـ شنید در روز عرفه صدای سائلی را که از مردم سؤال می‌نمود. فرمود: وای بر تو. آیا از غیر خدا سؤال می‌کنی در این روز و حال آن‌که امید می‌رود در این روز برای بچّه‌های در شکم مادرشان که فضل خدا شامل آنها شود و سعید شوند

شب و روز عرفه

امشب و فردا اگر حال عبادت داشتید و اگر نداشتید

اگر مراسم رفتید , اگر نرفتید

اگر اشکتون جاری شد و اگر نشد

اگر دلتون شکست و اگر نشکست

اگر حال معنوی داشتید و اگر نداشتید

وخلاصه در هرصورت من و بچه های پاتوق و همه مضطرها و محتاج ها رو دعا کنید

بخصوص یه دختر بچه هشت ساله به اسم سمانه از آشناهای ما دستش قطع شده و پیوند کردن الان هنوز در کماست اون رو هم خیلی دعا کنید

برخی از اعمال شب و روز عرفه:

1.احیا و نماز و عبادت در شب عرفه

2. دعا در شب عرفه (که گفته شده است مستجاب می‌گردد) .

3.  زیارت امام حسین (ع) در شب عرفه.

4.  غسل.

5. روزه روز عرفه (اگر سبب ضعف و مانع از دعا و مناجات نشود) .

6. قرائت دعای عرفه امام حسین علیه السلام (که بهتر است بعد از نماز عصر باشد) .

7. قرائت دعای عرفه امام سجاد علیه السلام (که در صحیفه سجادیه موجود است).

8. زیارت امام حسین (ع) در روز عرفه.

9. زیارت حضرت اباالفضل العباس (س) در روز عرفه .

10. اعتراف و اقرار به گناهان.

البته لازم نیست همش رو انجام بدید، هر کدوم را که حال و حوصله دارید انجام بدید. اگر بتونیم مراسم بریم چه بهتر اگرنتونستیم ، حداقل چند دقیقه ای خلوت و دعا داشته باشیم. تکیه مون  امید به خدا باشه و روی کریم بودن خدا حساب کنیم.

روایت شده که حضرت امام زین‌العابدین ـ علیه‌السلام ـ شنید در روز عرفه صدای سائلی را که از مردم سؤال می‌نمود. فرمود: وای بر تو. آیا از غیر خدا سؤال می‌کنی در این روز و حال آن‌که امید می‌رود در این روز برای بچّه‌های در شکم مادرشان که فضل خدا شامل آنها شود و سعید شوند