امام علیه السّلام مىفرماید: مردى از انصار از نظر پیامبر پنهان شد (مدتی حضور نداشت)و چون باز آمد حضرت صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم به او فرمود: چه چیز تو را از ما پنهان داشت؟
او در پاسخ عرض کرد: یا رسول اللَّه! فقر و کثرت بیمارى.
حضرت صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم به او فرمود: مگر به تو سخنى را بیاموزم که اگر آن را بگویى فقر و بیمارى از تو کناره گیرد؟ عرض کرد: آرى یا رسول اللَّه.
پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمود: هر گاه صبح و شام کردى بگو: «لا حول و لا قوة الا باللَّه العلى العظیم، توکّلت على الحىّ الّذى لا یموت و الحمد لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبِیراً».
آن مرد مىگوید: بخدا سوگند این دعا را سه روز نخواندم مگر آنکه تهیدستى و بیمارى از من دور شد.
(بهشت کافى/ترجمه روضه کافى/ 128)
