آقای روحانی مواظب باش منفعل نشوی

بسم الله الرحمن الرحیم

بنده اطلاع دقیق ندارم که جناب آقای دکتر روحانی چند سال در حوزه درس خوانده اند و چند سال مشغول اخذ دکتری از یک دانشگاه غربی بوده است. ولی شاید فاصله ایشان از درس های حوزوی زیاد شده باشد و لازم باشد به معنای صریح چند آیه  قرآن توجه کنند تا کمی در معیارهایشان به عنوان یک روحانی ملبس به لباس روحانیت تجدید نظر نمایند و هنرمند ارزشی و غیر ارزشی را یک کاسه نکنند

لَا یَسْتَوِی الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ غَیْرُ أُولِی الضَّرَرِ وَالْمُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ ۚ(نساء 95)

هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ(زمر9)

هَلْ یَسْتَوِی الأَعْمَی وَالْبَصِیرُ أَفَلاَ تَتَفَکَّرُونَ(انعام 50)

قُلْ لَا یَسْتَوِی الْخَبِیثُ وَالطَّیِّبُ وَلَوْ أَعْجَبَکَ کَثْرَةُ الْخَبِیثِ(ماءده 100)

البته اگر هنر متعالی باشد ارزش خواهد بود وآنگاه همه هنرمندان ارزشی خواهند بود ولی هنری که امروزه در دنیا و حتی ایران داریم ارزشی نیست.مادامی که هنر ارزشی نیست اینگونه حرف زدن.....

آقای روحانی کمتر ناراحت میشدم اگر می فهمیدم  این حرف شما صرفا یک خطای کلامی و یا یک خود شیرینی نزد هنرمندان  و بر اثر جو گیر شدن  بوده. وبسیار باعث تاسف وتاثر است اگر شما واقعا چنین عقیده ای بر خلاف این آیات داشته باشید.

آقای روحانی غیر ارزشی ها هرقدر هم که زیاد باشند و زبانشان دارز باشد باعث حقانیتشان نمی شود. مواظب باش منفعلت نکنند.

آقای روحانی مواظب باش منفعل نشوی

بسم الله الرحمن الرحیم

بنده اطلاع دقیق ندارم که جناب آقای دکتر روحانی چند سال در حوزه درس خوانده اند و چند سال مشغول اخذ دکتری از یک دانشگاه غربی بوده است. ولی شاید فاصله ایشان از درس های حوزوی زیاد شده باشد و لازم باشد به معنای صریح چند آیه  قرآن توجه کنند تا کمی در معیارهایشان به عنوان یک روحانی ملبس به لباس روحانیت تجدید نظر نمایند و هنرمند ارزشی و غیر ارزشی را یک کاسه نکنند

لَا یَسْتَوِی الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ غَیْرُ أُولِی الضَّرَرِ وَالْمُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ ۚ(نساء 95)

هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ(زمر9)

هَلْ یَسْتَوِی الأَعْمَی وَالْبَصِیرُ أَفَلاَ تَتَفَکَّرُونَ(انعام 50)

قُلْ لَا یَسْتَوِی الْخَبِیثُ وَالطَّیِّبُ وَلَوْ أَعْجَبَکَ کَثْرَةُ الْخَبِیثِ(ماءده 100)

البته اگر هنر متعالی باشد ارزش خواهد بود وآنگاه همه هنرمندان ارزشی خواهند بود ولی هنری که امروزه در دنیا و حتی ایران داریم ارزشی نیست.مادامی که هنر ارزشی نیست اینگونه حرف زدن.....

آقای روحانی کمتر ناراحت میشدم اگر می فهمیدم  این حرف شما صرفا یک خطای کلامی و یا یک خود شیرینی نزد هنرمندان  و بر اثر جو گیر شدن  بوده. وبسیار باعث تاسف وتاثر است اگر شما واقعا چنین عقیده ای بر خلاف این آیات داشته باشید.

آقای روحانی غیر ارزشی ها هرقدر هم که زیاد باشند و زبانشان دارز باشد باعث حقانیتشان نمی شود. مواظب باش منفعلت نکنند.

آیا همه مصیبت های ما بخاطر گناهان ماست؟

بسم الله الرحمن الرحیم

پرسش: قرآن می فرماید که هر مصیبتی و بدی که به ما می رسد از خود ماست.( وَمَا أَصَابَکُم مِّن مُّصِیبَةٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ وَیَعْفُو عَن کَثِیرٍ{شوری:30}) آیا واقعا همه مصائب به خاطر کارهای ماست؟ آیا ناقص الخلقه به دنیا آمدن، یا دچار بلایای طبیعی شدن یا از دست دادن عزیزان نیز از خود ماست؟

پاسخ: فهم معارف از متون دینی یک کار کاملا تخصصی و طبق اصول وقواعد خاصی است که به وسیله ائمه اطهار علیهم السلام بیان شده است.در فهم معارف نمی توان به یک حدیث ویا یک آیه به تنهایی استناد کرد و نتیجه گرفت بلکه مجموع آیات و روایات و برهان های قاطع عقلی را باید در نظر گرفت. چه بسیارهستند آیات و احادیثی که ظاهرا عام و مطلق هستند ولی با مراجعه به مجموع آیات و روایات عمومیت و مطلق بودن آنها از بین می رود.یعنی سایر آیات و روایات آنها را مخصوص مورادی می کنند ویا قید هایی به آنها می زنند وجایگاهشان را روشن می نمایند.
طبق  ظاهر برخی آیات همه مصیبت ها حاصل گناه هستند از طرفی بر اساس آیات و روایت به صورت قطعی ثابت می شود که پیامبر ص معصوم هستند ودر عین حال می بینیم که ایشان دچار بلاها ومصیبت های بزرگی شده اند. پس کاملا روشن است که هر مصیبتی نمی تواند به خاطر گناه باشد. پس باید سایر دلایل عقلی ونقلی را هم درنظر بگیریم تا این آیه جایگاه خود را در معارف دینی به درستی پیدا کند.
تفسیر مجمع البیان از این آیه:
"...از دیدگاه محققان گرچه آیه شریفه به صورت عام آمده است امّا با توجه به دیگر آیات و روایات نمى‏توان از آن چنین برداشت کرد که هر گرفتارى و مصیبتى بر اثر گناه است، چرا که گرفتارى بسیارى همانند کودکان و یا افرادى که مسئول شناخته نمى ‏شوند، و یا رنج و مصیبت توحیدگرایان راستین و دوستان خاصّ خدا، و نیز گرفتارى‏هاى پیامبران و امامان برگزیده و معصوم، و یا رنج ها و گرفتارى‏هایى که گاه براى آزمون انسان‏هاست ... همه و همه چیزهایى است که از آن مفهوم عام استثنا مى‏ گردند.
...با این بیان نمى‏توان گفت هر گرفتارى و رنجى کیفر گناه است، چرا که گرفتارى‏هاى سخت، فلسفه‏هاى گوناگونى دارند که از آن جمله عبارتند از:
1)  شکوفایى استعدادها و توانمند یهاى درونى و برونى انسان،
2)  هشدار نسبت به آینده او،
3) اصل آزمون در زندگى انسان،
4)  بیدارى از خواب غفلت و غرور و هشیارى از انواع مستى‏ها،
5)  کیفر گناهان،
6)  و بخش مهمى نیز ثمره ندانم ‏کاری ها و سهل ‏انگاری هاى انسان در زندگى است.
از امیرمؤمنان(ع) آورده‏اند که در این مورد فرمود:
انّ البلاء للظالم ادب، و للمؤمن امتحان، و لِلأَنبیاءِ درجة، و لِلأَولیاء کرامة.
بلاها و گرفتاریها براى بیدادگران مایه ادب‏آموزى و براى توحیدگرایان شایسته وسیله آزمون و براى پیامبران باعث ترفیع درجه و براى دوستان خاصّ خدا مایه کرامت و اوج گرفتن به مقام والاتر است."(تفسیر مجمع البیان)

پس نتیجه میگیریم که همه مصائب به خاطر گناهان نیست والبته درباره مصائب و بلاها یی  که بخاطر گناه رخ می دهد باید توجه داشت که گناهان خود دو دسته هستدند یکی گناهان فردی و یکی گناهان جمعی و اجتماعی. گاه مصائب ، جنبه اجتماعی دارد، و محصول گناهان جمعى است ، همانگونه که در آیه 41 سوره روم مى خوانیم : ظهر الفساد فى البر و البحر بما کسبت ایدى الناس لیذیقهم بعض الذى عملوا لعلهم یرجعون: ( فساد در خشکى و دریا به خاطر اعمال مردم آشکار شد، تا نتیجه بعضى از اعمالى را که انجام داده اند به آنها بچشاند شاید باز گردند)

منبع:http://shia-patogh.blogfa.com/

آیا همه مصیبت های ما بخاطر گناهان ماست؟

بسم الله الرحمن الرحیم

پرسش: قرآن می فرماید که هر مصیبتی و بدی که به ما می رسد از خود ماست.( وَمَا أَصَابَکُم مِّن مُّصِیبَةٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ وَیَعْفُو عَن کَثِیرٍ{شوری:30}) آیا واقعا همه مصائب به خاطر کارهای ماست؟ آیا ناقص الخلقه به دنیا آمدن، یا دچار بلایای طبیعی شدن یا از دست دادن عزیزان نیز از خود ماست؟

پاسخ: فهم معارف از متون دینی یک کار کاملا تخصصی و طبق اصول وقواعد خاصی است که به وسیله ائمه اطهار علیهم السلام بیان شده است.در فهم معارف نمی توان به یک حدیث ویا یک آیه به تنهایی استناد کرد و نتیجه گرفت بلکه مجموع آیات و روایات و برهان های قاطع عقلی را باید در نظر گرفت. چه بسیارهستند آیات و احادیثی که ظاهرا عام و مطلق هستند ولی با مراجعه به مجموع آیات و روایات عمومیت و مطلق بودن آنها از بین می رود.یعنی سایر آیات و روایات آنها را مخصوص مورادی می کنند ویا قید هایی به آنها می زنند وجایگاهشان را روشن می نمایند.
طبق  ظاهر برخی آیات همه مصیبت ها حاصل گناه هستند از طرفی بر اساس آیات و روایت به صورت قطعی ثابت می شود که پیامبر ص معصوم هستند ودر عین حال می بینیم که ایشان دچار بلاها ومصیبت های بزرگی شده اند. پس کاملا روشن است که هر مصیبتی نمی تواند به خاطر گناه باشد. پس باید سایر دلایل عقلی ونقلی را هم درنظر بگیریم تا این آیه جایگاه خود را در معارف دینی به درستی پیدا کند.
تفسیر مجمع البیان از این آیه:
"...از دیدگاه محققان گرچه آیه شریفه به صورت عام آمده است امّا با توجه به دیگر آیات و روایات نمى‏توان از آن چنین برداشت کرد که هر گرفتارى و مصیبتى بر اثر گناه است، چرا که گرفتارى بسیارى همانند کودکان و یا افرادى که مسئول شناخته نمى ‏شوند، و یا رنج و مصیبت توحیدگرایان راستین و دوستان خاصّ خدا، و نیز گرفتارى‏هاى پیامبران و امامان برگزیده و معصوم، و یا رنج ها و گرفتارى‏هایى که گاه براى آزمون انسان‏هاست ... همه و همه چیزهایى است که از آن مفهوم عام استثنا مى‏ گردند.
...با این بیان نمى‏توان گفت هر گرفتارى و رنجى کیفر گناه است، چرا که گرفتارى‏هاى سخت، فلسفه‏هاى گوناگونى دارند که از آن جمله عبارتند از:
1)  شکوفایى استعدادها و توانمند یهاى درونى و برونى انسان،
2)  هشدار نسبت به آینده او،
3) اصل آزمون در زندگى انسان،
4)  بیدارى از خواب غفلت و غرور و هشیارى از انواع مستى‏ها،
5)  کیفر گناهان،
6)  و بخش مهمى نیز ثمره ندانم ‏کاری ها و سهل ‏انگاری هاى انسان در زندگى است.
از امیرمؤمنان(ع) آورده‏اند که در این مورد فرمود:
انّ البلاء للظالم ادب، و للمؤمن امتحان، و لِلأَنبیاءِ درجة، و لِلأَولیاء کرامة.
بلاها و گرفتاریها براى بیدادگران مایه ادب‏آموزى و براى توحیدگرایان شایسته وسیله آزمون و براى پیامبران باعث ترفیع درجه و براى دوستان خاصّ خدا مایه کرامت و اوج گرفتن به مقام والاتر است."(تفسیر مجمع البیان)

پس نتیجه میگیریم که همه مصائب به خاطر گناهان نیست والبته درباره مصائب و بلاها یی  که بخاطر گناه رخ می دهد باید توجه داشت که گناهان خود دو دسته هستدند یکی گناهان فردی و یکی گناهان جمعی و اجتماعی. گاه مصائب ، جنبه اجتماعی دارد، و محصول گناهان جمعى است ، همانگونه که در آیه 41 سوره روم مى خوانیم : ظهر الفساد فى البر و البحر بما کسبت ایدى الناس لیذیقهم بعض الذى عملوا لعلهم یرجعون: ( فساد در خشکى و دریا به خاطر اعمال مردم آشکار شد، تا نتیجه بعضى از اعمالى را که انجام داده اند به آنها بچشاند شاید باز گردند)

منبع:http://shia-patogh.blogfa.com/

رنگ خدا

بسم الله الرحمن الرحیم

صاحبخونه جوابم کرده بود. خیلی دنبال خونه گشتیم تا اون خونه رو پیدا کردیم. دیوارهاش کثیف بود اما هزینه نقاش نداشتم . تصمیم گرفتم خودم رنگش کنم. باجناق عارف مسلکم هم قبول کرد که کمکم کنه.

چند روز بعد از تموم شدن نقاشی صاحبخونه جدید گفت که مشکلی براش پیش اومده و خواهش کرد قرارداد رو فسخ کنیم.

چاره ای نبود وقتی با با جناق برمیگشتیم احساس میکردم دستم بد جوری از پاهام درازتره و گوشهام از هردوش درازتر.حسابی کلافه بودم و شاکی. از خودم از صاحبخونه از خدا و...با جناق با یه آرامشی گفت "خوب شد به خاطر خدا نقاشی کردم"  و دیگه هیچ نگفت.

همین بود راز آرامش باجناق. فهمیدم چرا ناراحت نیست ،چرا شاکی نیست و چرا احساس ضرر نمیکنه

کار اگر برای خدا باشه آدم هیچ وقت ضرر نمیکنه. چه به  نتیجه  برسه و چه نرسه .( هرچند ما مکلفیم بهترین برنامه ریزی رو کنیم برای رسیدن به  بهترین نتیجه).

حتی نقاشی خونه هم میشه با نیت الهی باشه

خداوند به قهرمان توحید ، حضرت ابراهیم، اینطور یاد داد:

قل ان صلاتی و نسکی و محیای و مماتی لله رب العالمین
بگو به درستی که نماز و عبادت و زندگی و مرگ من برای پروردگار جهانیان است
سوره انعام آیه 162

راستی غصه نخوریا! اون سال من بدون سرپناه نموندم.

علی حسنوند

چه مهربون!

اعوذبالله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

قُلْ یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لاتَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ

بگو : ای بندگان من که بر زیان خویش اسراف کرده اید ، از رحمت خدا مایوس ، مشوید زیرا خدا همه گناهان را می آمرزد اوست آمرزنده و مهربان

بطلان سحرو چشم زخم در کلام آیت الله بهجت رحمه الله علیه

برو به ادامه مطلب

بطلان سحرو چشم زخم در کلام آیت الله بهجت رحمه الله علیه

برو به ادامه مطلب

نامه ای به دخترم

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام عزیز بابا
 سلام گل بابا
الان که دارم می نویسم داخل شکم مادرت هستی .شش ماهت شده
دیروز بلاخره معلوم شد که دختربابا هستی، فاطمه بابا.آخه رفته بودیم سونوگرافی.
این روزها مادرت به نفس نفس افتاده راه رفتن براش سخته. کار کردن سخته وخوابیدن از همه سخت تر.
ماشاالله خیلی قوی شدی،از روی لگد زدنت به شکم مامان میفهمم.مادرت گاهی اون رو با زمین لرزه اشتباه میگیره آخه تازگیها زلزله اومده بود حالا هروقت تو لگد میزنی مامانت خیال میکنه باز هم زلزله است. ترس ورش میداره.
بعضی شب ها از صدای جیغ مادرت از خواب می پرم. خوب می دونم چکار باید بکنم.سریع می رم پای مادرت رو می کشم  وماهیچه پاش و مالش مید م تا گرفتگی اش برطرف شه .این پدیده از ویژگی های دوران بارداریه به خاطر کمبود بعضی از مواد در بدن زن باردار. آخه تموم قوتش رو صرف تقویت بچه اش می کنه.
ظاهرا بدن ماردت قبل از خود مادرت داره عشقش رو به تو نشون میده که حاضره اونچه رو که خودش نیاز داره تقدیمت کنه.

این ها رو نوشتم تا یه روز اگه مادرت پیر شد این روزها رو که از اون خاطره ای نداری با خودت مرور کنی.

وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْناً عَلى‏ وَهْنٍ وَ فِصالُهُ فی‏ عامَیْنِ أَنِ اشْکُرْ لی‏ وَ لِوالِدَیْکَ إِلَیَّ الْمَصیر/لقمان 14
و انسان را در باره پدر و مادرش سفارش کردیم مادرش به او باردار شد، سستى بر روى سستى. و از شیر بازگرفتنش در دو سال است. [آرى، به او سفارش کردیم‏] که شکرگزارِ من و پدر و مادرت باش که بازگشت [همه‏] به سوى من است

فدات
بابا علی

علی حسنوند

منبع:پاتوق بچه شیعه ها   http://shia-patogh.blogfa.com/

نامه ای به دخترم

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام عزیز بابا
 سلام گل بابا
الان که دارم می نویسم داخل شکم مادرت هستی .شش ماهت شده
دیروز بلاخره معلوم شد که دختربابا هستی، فاطمه بابا.آخه رفته بودیم سونوگرافی.
این روزها مادرت به نفس نفس افتاده راه رفتن براش سخته. کار کردن سخته وخوابیدن از همه سخت تر.
ماشاالله خیلی قوی شدی،از روی لگد زدنت به شکم مامان میفهمم.مادرت گاهی اون رو با زمین لرزه اشتباه میگیره آخه تازگیها زلزله اومده بود حالا هروقت تو لگد میزنی مامانت خیال میکنه باز هم زلزله است. ترس ورش میداره.
بعضی شب ها از صدای جیغ مادرت از خواب می پرم. خوب می دونم چکار باید بکنم.سریع می رم پای مادرت رو می کشم  وماهیچه پاش و مالش مید م تا گرفتگی اش برطرف شه .این پدیده از ویژگی های دوران بارداریه به خاطر کمبود بعضی از مواد در بدن زن باردار. آخه تموم قوتش رو صرف تقویت بچه اش می کنه.
ظاهرا بدن ماردت قبل از خود مادرت داره عشقش رو به تو نشون میده که حاضره اونچه رو که خودش نیاز داره تقدیمت کنه.

این ها رو نوشتم تا یه روز اگه مادرت پیر شد این روزها رو که از اون خاطره ای نداری با خودت مرور کنی.

وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْناً عَلى‏ وَهْنٍ وَ فِصالُهُ فی‏ عامَیْنِ أَنِ اشْکُرْ لی‏ وَ لِوالِدَیْکَ إِلَیَّ الْمَصیر/لقمان 14
و انسان را در باره پدر و مادرش سفارش کردیم مادرش به او باردار شد، سستى بر روى سستى. و از شیر بازگرفتنش در دو سال است. [آرى، به او سفارش کردیم‏] که شکرگزارِ من و پدر و مادرت باش که بازگشت [همه‏] به سوى من است

فدات
بابا علی

علی حسنوند

منبع:پاتوق بچه شیعه ها   http://shia-patogh.blogfa.com/