آماده ام؛ برای دلم غم بیاورید
داغی به وسعت همه عالم بیاورید
با روضه های باز، مرا خون جگر کنید
یا چند صفحه از کتاب مُقرّم بیاورید
شکر خدا دوباره سیه پوش ماتمم
اشک مرا دوباره فراهم بیاورید
در سینه ام حسینیه ای دست و پا کنید
تا فرصت است بیرق و پرچم بیاورید
باز این چه شورش است که در خلق عالم است
کم کم خبر ز ماه محرم بیاورید
چادر نماز فاطمه تا خیمه گاه شد
زحمت اگر نبود، مرا هم بیاورید
رضا باقریان
دانلود
مرگ برابو لهب
مرگ بر یزید و شمر و ابن سعد
مرگ بر زاده زیاد
مرگ بر قطعنامه های بستن فرات
قحط آب
مرگ بر تیر مانده بر گلوی کودک رباب
مرگ بر قطع خندهای روشن علیرضا
مرگ بر گلوله ای که خط کشید رو خاطرات آرمیتا
مرگ بر آمریکا
مرگ بر تازیانه ها
تازیانه های بی امان
به گرده های بی گناه بندگان
مرگ بر مرگ ناگهانی صد هزار زندگی
در یکی دو ثانیه
با سقوط علم ز آسمان
مرگ بر کشتن جوانه ها
مرگ بر انشار سم در زلال رودخانه ها
در زلال رودخانه ها
مرگ بر فصاحت دروغ
مرگ بر بوق های بوق
مرگ بر سیم های خار دار و کشتزار های مین
مرگ بر گورهای دسته جمعی و بندهای انفرادی زمین
مرگ بر بریدن نفس
مرگ بر قفس
مرگ بر شکوه خار و خس
مرگ بر هوس
مرگ بر حقوق بی بشر مرگ بر تبر
مرگ بر شراره های شر
مرگ سفارت شنود
مرگ بر کودتای دور
زنده باد زندگی او
زنده باد زندگی من
مرگ برآمریکا
سال 84 ازدواج کردم یک زیر زمین اجاره کردم که در واقع یک هال بود که قسمتی ازآن را به عنوان اتاق خواب به وسیله یک در چوبی بزرگ جدا کرده بودند .جایی برای لباس پهن کردن نداشتیم . در آشپزخانه طناب بستم و لباس ها را در آن آشپزخانه که فقط یک کابینت داشت پهن می کردیم .در تمام طول روز باید لامپ ها را روشن می گذاشتیم و از قبل من و خانمم به این نتیجه رسیده بودیم که اگر بچه دار شویم حتما باید بچه را در ساعاتی از روز بیرون ببریم تا نور آفتاب هم بخورد.
بعد از آن سه سال زیرزمین خانه دوستم مستاجر بودیم نورش خوب بود ولی کولر نداشت و اتاق خواب هم نداشت مثل همان خانه قبلی در چوبی بخشی از خانه را به عنوان اتاق خواب از هال جدا می کرد.خدایی به نسبت خانه خوبی بود. یعنی خیلی ها را می شناختم که چنین خانه ای نداشتند.
یک سال و نیم هم در زیر زمین یکی از استادهایم ساکن بودم آنجا اتاق خواب واقعی داشتیم . یک اتاق خواب. البته ما دیگر تعدادمان چهار نفر بود ویک اتاق برایمان کم بود.
به من خانه تهرانی ها هم رفته ام خانه شان آنطور که در سریالهای صدا وسیما نشان میدهد نیست خیلی خانه ها در تهران دیده ام شبیه همین زیر زمین هایی که من زندگی کرده ام.
دو سال هم در خانه ای سازمانی زندگی کردیم .زندگی می کردیم . بلاخره از زیرزمین آمدیم روی زمین.به نور عادت نداشتیم بچه هایم می خواستند نور خورشید را گاز بگیرند.
امسال هم صاحب خانه شدیم. من که در خواب هم خانه دار شدن را نمی دیدم خانه دار شدم . من زیر زمین نشین خانه دار شدم. خانه ای 88 متری با دو اتاق خواب!
اما این خانهُ مسکن مهر اشکالش این است که وقتی باران می بارد ما خیلی متوجه نمی شویم چون ارتفاع پنجره اش بالاست. من و خانمم هر دو خیلی باران دوست داریم.
و حال دولتمردان برای احقاق حقوق من و برای همدردی با من که راهم تا محل کارم دورتر شده و برای همدردی با من که اطراف خانه ام چمن کم هست و برای همدردی با من که باران را نمی بینم به پا خواسته اند . به این سبب می خواستم از آنها کمال تشکر را داشته باشم که به فکر من هستند و داد من را از این طرح های ناقص و بد و تورم زا و ........هزار هزار بد، می گیرند.
با خودم می گویم خوب شد که این دولتمردان در آن زیر زمین هایی که من تا به حال زندگی کرده ام زندگی نکرده اند و گرنه داد من را از این طرح های هزار بار بد نمی ستاندند.خدا را شکر که خانه های وزیران ما خانه های مجللی است که دوست دارند خانه من هم مثل خودشان مجلل باشد و به خانه های بدون فضای سبز و دور از شهر برای من راضی نمی شوند.
شنیدم تصمیم گرفته شده برای معرفی نقاط ضعف مسکن مهر. من هم درد دلی کردم.
سال 84 ازدواج کردم یک زیر زمین اجاره کردم که در واقع یک هال بود که قسمتی ازآن را به عنوان اتاق خواب به وسیله یک در چوبی بزرگ جدا کرده بودند .جایی برای لباس پهن کردن نداشتیم . در آشپزخانه طناب بستم و لباس ها را در آن آشپزخانه که فقط یک کابینت داشت پهن می کردیم .در تمام طول روز باید لامپ ها را روشن می گذاشتیم و از قبل من و خانمم به این نتیجه رسیده بودیم که اگر بچه دار شویم حتما باید بچه را در ساعاتی از روز بیرون ببریم تا نور آفتاب هم بخورد.
بعد از آن سه سال زیرزمین خانه دوستم مستاجر بودیم نورش خوب بود ولی کولر نداشت و اتاق خواب هم نداشت مثل همان خانه قبلی در چوبی بخشی از خانه را به عنوان اتاق خواب از هال جدا می کرد.خدایی به نسبت خانه خوبی بود. یعنی خیلی ها را می شناختم که چنین خانه ای نداشتند.
یک سال و نیم هم در زیر زمین یکی از استادهایم ساکن بودم آنجا اتاق خواب واقعی داشتیم . یک اتاق خواب. البته ما دیگر تعدادمان چهار نفر بود ویک اتاق برایمان کم بود.
به من خانه تهرانی ها هم رفته ام خانه شان آنطور که در سریالهای صدا وسیما نشان میدهد نیست خیلی خانه ها در تهران دیده ام شبیه همین زیر زمین هایی که من زندگی کرده ام.
دو سال هم در خانه ای سازمانی زندگی کردیم .زندگی می کردیم . بلاخره از زیرزمین آمدیم روی زمین.به نور عادت نداشتیم بچه هایم می خواستند نور خورشید را گاز بگیرند.
امسال هم صاحب خانه شدیم. من که در خواب هم خانه دار شدن را نمی دیدم خانه دار شدم . من زیر زمین نشین خانه دار شدم. خانه ای 88 متری با دو اتاق خواب!
اما این خانهُ مسکن مهر اشکالش این است که وقتی باران می بارد ما خیلی متوجه نمی شویم چون ارتفاع پنجره اش بالاست. من و خانمم هر دو خیلی باران دوست داریم.
و حال دولتمردان برای احقاق حقوق من و برای همدردی با من که راهم تا محل کارم دورتر شده و برای همدردی با من که اطراف خانه ام چمن کم هست و برای همدردی با من که باران را نمی بینم به پا خواسته اند . به این سبب می خواستم از آنها کمال تشکر را داشته باشم که به فکر من هستند و داد من را از این طرح های ناقص و بد و تورم زا و ........هزار هزار بد، می گیرند.
با خودم می گویم خوب شد که این دولتمردان در آن زیر زمین هایی که من تا به حال زندگی کرده ام زندگی نکرده اند و گرنه داد من را از این طرح های هزار بار بد نمی ستاندند.خدا را شکر که خانه های وزیران ما خانه های مجللی است که دوست دارند خانه من هم مثل خودشان مجلل باشد و به خانه های بدون فضای سبز و دور از شهر برای من راضی نمی شوند.
شنیدم تصمیم گرفته شده برای معرفی نقاط ضعف مسکن مهر. من هم درد دلی کردم.
سال 84 ازدواج کردم یک زیر زمین اجاره کردم که در واقع یک هال بود که قسمتی ازآن را به عنوان اتاق خواب به وسیله یک در چوبی بزرگ جدا کرده بودند .جایی برای لباس پهن کردن نداشتیم . در آشپزخانه طناب بستم و لباس ها را در آن آشپزخانه که فقط یک کابینت داشت پهن می کردیم .در تمام طول روز باید لامپ ها را روشن می گذاشتیم و از قبل من و خانمم به این نتیجه رسیده بودیم که اگر بچه دار شویم حتما باید بچه را در ساعاتی از روز بیرون ببریم تا نور آفتاب هم بخورد.
بعد از آن سه سال زیرزمین خانه دوستم مستاجر بودیم نورش خوب بود ولی کولر نداشت و اتاق خواب هم نداشت مثل همان خانه قبلی در چوبی بخشی از خانه را به عنوان اتاق خواب از هال جدا می کرد.خدایی به نسبت خانه خوبی بود. یعنی خیلی ها را می شناختم که چنین خانه ای نداشتند.
یک سال و نیم هم در زیر زمین یکی از استادهایم ساکن بودم آنجا اتاق خواب واقعی داشتیم . یک اتاق خواب. البته ما دیگر تعدادمان چهار نفر بود ویک اتاق برایمان کم بود.
به من خانه تهرانی ها هم رفته ام خانه شان آنطور که در سریالهای صدا وسیما نشان میدهد نیست خیلی خانه ها در تهران دیده ام شبیه همین زیر زمین هایی که من زندگی کرده ام.
دو سال هم در خانه ای سازمانی زندگی کردیم .زندگی می کردیم . بلاخره از زیرزمین آمدیم روی زمین.به نور عادت نداشتیم بچه هایم می خواستند نور خورشید را گاز بگیرند.
امسال هم صاحب خانه شدیم. من که در خواب هم خانه دار شدن را نمی دیدم خانه دار شدم . من زیر زمین نشین خانه دار شدم. خانه ای 88 متری با دو اتاق خواب!
اما این خانهُ مسکن مهر اشکالش این است که وقتی باران می بارد ما خیلی متوجه نمی شویم چون ارتفاع پنجره اش بالاست. من و خانمم هر دو خیلی باران دوست داریم.
و حال دولتمردان برای احقاق حقوق من و برای همدردی با من که راهم تا محل کارم دورتر شده و برای همدردی با من که اطراف خانه ام چمن کم هست و برای همدردی با من که باران را نمی بینم به پا خواسته اند . به این سبب می خواستم از آنها کمال تشکر را داشته باشم که به فکر من هستند و داد من را از این طرح های ناقص و بد و تورم زا و ........هزار هزار بد، می گیرند.
با خودم می گویم خوب شد که این دولتمردان در آن زیر زمین هایی که من تا به حال زندگی کرده ام زندگی نکرده اند و گرنه داد من را از این طرح های هزار بار بد نمی ستاندند.خدا را شکر که خانه های وزیران ما خانه های مجللی است که دوست دارند خانه من هم مثل خودشان مجلل باشد و به خانه های بدون فضای سبز و دور از شهر برای من راضی نمی شوند.
شنیدم تصمیم گرفته شده برای معرفی نقاط ضعف مسکن مهر. من هم درد دلی کردم.
بسم الله الرحمن الرحیم
هنگام اطلاع از گناه برادر و خواهر دینی خود حالت روحی خود را چگونه تنظیم کنیم .پس ما از سه جهت باید مواظب باشیم:
1) کار او باعث نشود سرزنشش کنیم .یعنی حالتی در من ایجاد نشود که احساس کنم من از او بالاتر و بهترم و او را لایق سرزنش خود بدانم. البته وظیفه نهی از منکر با وجود شرایطش پابرجاست ولی هنگام نهی از منکر نباید من خود را پاک تر و بهتر از آن شخص بدانم. چه بسا باوجود این گناه او هنوز محبوبتر از من نزد خدایم باشد. دقت داشته باشیم که سرزنش کردن گناهکار باعث میشود ما هم دچار آن گناه شویم واین بسیار خطرناک است.
2) مواظب باشم دچار غیبت نشوم که در این صورت چه بسا گناه این غیبت از اصل گناه او بالاتر باشد.چون ما گاهی اوقات به راحتی به خود اجازه می دهیم درباره خطای دیگران مذاکره کنیم.
3) باید از درون ازآن گناه و انجام آن کار ناراضی باشم (کمترین و پایین ترین رتبه نهی از منکر ).این حالت باعث میشود نوعی مصونیت درونی نسبت به آن گناه در من ایجاد میشود و قبح گناه نزد من شکسته نیشود..بسیار اتفاق می افتد که ما از کار و حرف نابجا و خلاف کسی راضی میشویم و شاید حتی اظهار کنیم که از فلان کار یا حرف دلم خنک شد .مواظب باشیم این حالت باعث شریک شدن در گناه می شود.
منبع
http://shia-patogh.blogfa.com/
